Sonbahar yerini kışa
bırakırken yüreğimde hissettiğim sıcaklık bir anda son bulmuştu. Kalbimin tüm
pencereleri açılmış, kapı ise ardından birini uğurlamışçasına aralık kalmıştı. Elimde
tuttuğum kahve soğumuş, üzerime sardığım polar ise beni ısıtamayacak kadar ince
kalmıştı. Bir anda kendimi sıcak bir bedende bulmuş, ardından gelecek olan
soğuğu ve yalnızlığı tahmin edememiştim. Ve ne yazık ki o soğuk tam da
yüreğime, dünyama, benliğime zamansız gelmişti..